نمي دانم؛ سيگار مي کشم يا حسرت نبودنت را؟!
ريه هايم را پر از دود مي کنم يا پر از آهِ رفتنت؟!
نمي دانم تو را دود مي کنم يا خاطراتت را؟!
اصلا چه فرقي مي کند؟
تو رفته اي و من؛ سيگار و حسرت و آه را با هم مي کشم .

عالی بود دوست عزیز

سری به من بزن

انگار دوباره لطف خدا و مهربونی آقا اباعبدالله (ع) نصیبم شده و دعوت شدم به سرزمینی به نام کرب بلا

دلتنگ نجف بودم و بین الحرمین

اجازه و دعوت که صادر شده

باقی با خداست. انشاءالله 2 اسفند عازم هستیم

اما این بار یه چیزایی پیش اومده که بد نیست شما هم نظرتون رو بهم بگید

دوستان و همکاران چند جور نظر در مورد این سفر دارن که می گم براتون:

می گفت: توی این اوضاع و بحبوحه ی شلوغی، کربلا رفتنت اصلا درست نیست.

گفتم: آخه این چه حرفیه. قسمت همه ی ما معلومه و اگه قرار بر مردن باشه هر جای دیگه ی دنیا هم که باشم می میرم.

می گفت: این حرف یعنی اینکه من برم زیر تریلی بخوابم و بگم اگه قسمت باشه زنده بمونم تریلی از روم رد بشه هم زنده می مونم.

گفتم فرق داره. عقل سلیم همچین کاری نمی کنه.

گفت: پس چرا تو می کنی؟

گفتم : زیارت امام حسین رو با رفتن زیر تریلی مقایسه می کنی؟

گفت : آقا هم راضی نیست توی این شرایط بری اونجا. این کار خودکشی کردنه! این که جهاد نیست که واجب باشه توی آتیش بری. این زیارته و مستحب. حفظ جون واجبه
از این قبیل گفته ها توی این چند روز زیاد شنیدم. اما هنوزم ته دلم به این باور نرسیدم که رفتن به زیارت امام حسین در این شرایط کار غلطی باشه. اصلا احساس می کنم کربلا رو ناامن کردن که مردم رو از زیارت آقا اباعبدلله منع کنن. اگه من بترسم اگه تو بترسی اگه ما بترسیم و کربلا رو یادمون بره فکر می کنین چیز دیگه ای برای از دست دادن داریم؟؟؟؟

منتظر گفته ها و نظرات شما هستم. انشاءالله به لطف خدا که به سلامت برگشتیم حرفاتون رو می خونم.

نایب الزیاره شما هم هستم. 

حلالم کنید

بسیارزیبا بود

موفق وپایدار باشید